15 Temmuz’un hemen akabinde açığa alınanlardan KHK’lı Komiser Celal Kılınçoğlu, ihraç ve tutuklama listelerinin 15 Temmuz’dan aylar öncesinden hazırlandığı ve o gün uygulamaya konulduğuna dikkat çekti.
Celal Kılınçoğlu 22 yıl polis teşkilatında çalışmış, hayatını kendi ifadesiyle vatandaşın güvenliğine adamış idealist bir komiser. Kılınçoğlu binlerce meslektaşı gibi bu çabasının ‘ödülü’ olarak 15 Temmuz’dan sonra KHK ile ihraç edildi. Gözaltına alındı tutuklandı. “Nedenini hala bilmiyorum” dediği tuhaf gerekçelerle 5 yıl hapis yattı.
“Bunun üzerine kaymakam korumasını çağırarak selanın durdurulmasını istedim. Tam o sırada kaymakam haberinin olduğunu ve devam etmesini istedi. Adıyaman ve Kahta ilçesinde herhangi bir askeri hareketlilik olmamıştı. 16 Temmuz Cumartesi meydanda siyasiler miting dahi yaptılar. Devamlı olarak telsizlerden il dışından kamyonlarla asker sevkiyatının olacağı anons edildi. İlçenin giriş ve çıkışlarını kapatmıştık. 3 gün boyunca uygulama devam etti. Zaten 15 Temmuz gecesi ilerleyen saatlerde bunun bir darbe olmadığı çok açık bir şekilde ortaya çıkmıştı. 18 Temmuz sabahı benimle 16 emniyet mensubu emniyete çağırılarak açığa alındık. Neden açığa alındığımızı sorduğumuzda ilçe emniyet müdürü kendisine bir liste geldiğini ve o listede adı geçenlerin açığa alınmaları gerektiğinin yazdığını, onun haricinde herhangi bir gerekçenin olmadığını söyledi.’’
“22 yıl emniyet mensubu olarak çalıştım ancak cezaevi nasıl bir yer hiç bilmiyordum. 20 Temmuz saat 22.00 civarı cezaevine teslim ettiler. Tabii bizler için yerler hazırlanmış gardiyanlar haberdar edilmiş. Ve cezaevi günleri başladı. İlk önce koğuşta 2 kişi idik. Yaklaşık 4 hafta sonra toplu tutuklamalar başladı ve koğuş mevcudu önce 7 sonra 8, 9 ve 10 oldu. 2 kişinin kalabileceği yerde biz 10 kişi idik. Çok küçük ve basık izleme koğuşu olarak adlandırılan bir koğuştu. Gün içerisinde suyumuz kesilir ve ihtiyaçlarımızı karşılamak da imkânsız hale gelirdi. Koğuş çok küçük idi ve banyo kapısı dahi yoktu. Sıcak su zaten 1 saat verilirdi. Her koğuş için 1 adet meyve bıçağı verilir onun da ucu kırılır o şekilde bize verilirdi. Ancak bizim koğuşa verilmemişti. Koridor sorumlusu gardiyana durumu ilettiğimizde bize dilekçe yazmamız gerektiğini söyledi: Biz de kâğıt ve kalem verirseniz yazabileceğimizi beyan ettiğimizde kâğıt kalem içinde dilekçe yazmamız gerektiğini söyledi tabii tüm arkadaşlar durumun ne kadar komik olduğunu anlayıp sadece güldük. Bu ilk zamanlar yaşadığımız trajikomik bir durumdu. Bize yardımcı olmak dahi istemediler, insani ihtiyaçlarımızda bile. Ancak aylar sonra gardiyanlardan da insafını kaybetmemiş insan evlatları bizleri görüp tanıyor ve yardımcı oluyorlardı. Yardımcı oluyorlar derken cezaevinde kısıtlı imkanlarda yasal olan mevzuata uygun davranıyorlardı.’’
“Hala aklımdan çıkmayan ve çıkarmak da istemediğim ve unutmayacağım unutamayacağım müebbet alan asker arkadaşlardı. Ben 5 yıl yattım ve çıktım evet az bir zaman değil ancak müebbet alan arkadaşım hala içeride. Her daim arkadaşlara dua ediyorum bu hatıraları okuyan siz değerli okurlardan ricam duadır. Unutmayalım unutturmayalım. Manen destek her şeyden daha önemli. Süreç çok acımasız geçiyor. Hayat da devam ediyor. Bu süreç ileride yeni nesle çok iyi anlatılabilmesi için unutmamak unutturmamak gerek.
Evet 5 yıl sonra tahliye olmuştum. Küçük cezaevinden çıkıp büyük cezaevine girmiştim sanki. Kendimi özgür hissedemedim. Aslında hala özgür hissetmiyorum cezaevinde binlerce masum yatarken. Tabii hayata yeniden başlamak gerek ve iş aramaya başladım ancak nafile. Büyük kızım 2022 Ekim ayında evliliğe adımını attı ve Hollanda’ya yerleşti. Kızım 2 gün olmuştu bizden ayrılmıştı ki beni telefondan arayan kişi Tem şubeden olduğunu söyleyerek kızımın ifade vermeye gelmesi gerektiğini söyledi ben de artık ifade veremeyeceğini beyan ederek telefonu kapattım. Sıra çocuklarıma mı gelmişti. Evet oğlumu da 2018’den beri görememiştim, bazı devreleri gibi parmaklıklar ardında olmasındansa varsın görüşemeyelim demiştim. Sanki cezaevi hayatı devam etmekteydi.’’
“6 Şubat 2023 depreminde Antakya’da ailem ile birlikteydim. Rabbim bize canımızı bağışladı. 1 hafta sonra deprem bölgesinden çıkıp İstanbul’a yeni bir hayat kurmak için gelmiştim. Deprem sürecinde yapmış olduğum telefon görüşmeleri takip edilmiş. Gözaltına alınan bir arkadaşa benimle neden telefon görüşmesi yaptığı vs. sorulup sorguda dayak attıklarını, ailecek tanıştığımız bir arkadaşın da cezaevinde olan eşine hanımımın sorulduğunu öğrendim. Bitmemişti, bitmiyordu da…Türkiye’de gerek eşimin ve gerekse de yeniden yapılanma kılıfı ile benim tekrardan cezaevine girebileceğimiz ortamın devam etmesinden dolayı çıkma kararı aldık ki iki evladımız zaten ülkelerine adım dahi atamıyorlardı. Ve ülkemi illegal olarak terk etmek zorunda kaldım.’’
