Yargıtay üyesini 5 gardiyan bir saat boyunca dövüp tehdit etti

Yargıtay eski üyesi Hüsamettin Uğur’un kızı Nalan Dilara Uğur, 28 Şubat 2019’ta Yargıtay 9. Ceza Dairesi tarafından 10 yıl 6 ay hapis cezası verilen babasının yaşadığı hukuksuzlukları duyurdu.Kırıkkale’nin Keskin ilçesinde yaklaşık 4 yıldır tutuklu bulunan Yargıtay eski üyesi Uğur’un kızı N. Dilara Uğur, babasının durumu hakkında, “Eski Yüksek Yargıç olan babamın 4 yıldır hücrede tutulması yetmiyormuş gibi 5 gardiyan tarafından işkence gördüğünü duyurmama yardımcı olur musunuz? #HüsamettinUğur” ifadelerini kullandı.

“BABAMIN YAZDIĞI BÜTÜN MEKTUPLARA EL KONULDU”

Yargıtay eski üyesi Hüsamettin Uğur’un kızı Nalan Dilara Uğur’un sıralı paylaşımları şöyle:

“Babam 4 yıldır keskin cezaevinde tutuklu. Cezaevi yönetiminin “keyfi ve hukuksuz” uygulamalarından, yapılan işkencelerden zaman zaman burada bahsediyordum. Hukuk devletinde yaşıyoruz sanarak hak arayışımızın dikkate alınmayıp, felaketler zincirine yol açacağını tahmin etmezdim.

Her şey attığım tweetlerden rahatsız olan cezaevi yönetiminin babamın bana yazdığı BÜTÜN mektuplara sudan sebeplerle el koymasıyla başladı. Mektuplar “kısmen sakıncalı” bulunmasına rağmen kanunun gereği yapılmadı sakıncalı kısımlar karalanarak babama teslim edilmedi.

“BABAM YAPILAN ZORBALIĞA SUSMADI”

Babam bunların üzerine başvurması gereken her yere dilekçeler yazarak gerekli başvurularda bulundu. Dilekçeleri cezaevi tarafından ilgili yerlere iletilmediği için, mektup şeklinde kendisi iletmek zorunda kalsa da yapılan bu zorbalığa susmadı, hakkını aramaya devam etti.

BABAM HAKKINI ARAYINCA İŞKENCE VE KÖTÜ MUAMELE GÖRDÜ”

Bi laf vardı “Bu ülkede hakkını ararsan cezaevine, cezaevinde hakkını ararsan hücreye atılırsın” Babam zaten dört yıldır hücrede olduğundan hücrede de hakkını arayınca işkence görüldüğünü yaşayarak görmüş olduk. Babam hakkını aramaya devam ettikçe kötü muameleler başladı.

“CEZAEVİ MÜDÜRÜ BABAMIN YÜZÜNE “SANA SAVAŞ AÇTIK” DEDİ”

Genel arama sırasında gardiyanların babamın eşyalarını dağıtıp tekmelemesi, hakaretler… Müdür görüşmesinde bizzat babamın yüzüne “sana savaş açtık” denilmesi… Tweetlerimden rahatsız oldukları için benim üzerimden babamı tehdit etmeye varan cüretkar eylemleri oldu.

İlk mektupda üstü kapalı bir şekilde cezaevinde işkence olduğunu söylemiş, neler olduğunu yazsam bu mektup size teslim edilmez demişti. Neler olduğunu yazmasa da bize teslim edilmedi. Okundu damgası vurulduktan ve ptt’de barkodlandıktan sonra “gizli bir el” mektubu geri çevirdi.

“ZAMANAŞIMINA UĞRAMAYAN SUÇLAR” DİYE İŞKENCEYİ İMA ETTİ”

12 Eylül sonrası Diyarbakır cezaevi” ve “zamanaşımına uğramayan suçlar” diyerek işkenceyi ima ettiği bu mektubu detaylıca okumak isteyen olursa burdan okuyabilir: https://nalandilara.blogspot.com/2020/07/el-konulmus-bir-mektup.html?m=1

Ocakta 4 sayfalık bir mektup yazıyor el konuluyor. Dilekçeleri de iletilmeyince 15 şubatta mektup görünümlü bir dilekçe yazıyor ki en azından el konulursa idare ve gözlem kurulu üyeleri ile infaz hakimine ulaşmış olsun istiyor. Bu mektuba da el konuyor. Bu sefer bununla bitmiyor.

Yine el konulan ve infaz hakimine çıkmasına rağmen iddiaları ciddiye alınmayan mektup görünümlü dilekçesine de burdan ulaşabilirsiniz: https://nalandilara.blogspot.com/2020/07/mektup-gorunumlu-dilekce.html?m=1

“BURADAN CESEDİN ÇIKACAK” DİYE TEHDİT EDİLDİ

17 Şubat tarihinde talebi olmamasına rağmen başmemur görüşmesine çağrılıyor. Kamerasız odada başgardiyan ve isimleri mevcut 4 gardiyan tarafından 1 saat boyunca dövülüyor tehdit ediliyor. Yere yıkılan hali kalmayan babamı bıraktıklarında başgardiyan “buradan cesedin çıkacak” diyor

Asılsız iddialarla bir tutanak tutuyorlar. Babamın gardiyanlara “ben burda, kızım da dışarda size savaş açtık” diyerek gardiyana saldırdığını, kafa attığını iddia ediyorlar. Bir gardiyanın başına şişeyle vurarak telefon açıp “Emre’yi gönderiyoruz darp raporu ayarlayın” diyorlar.

“İŞKENCEYİ ÖRTBAS ETMEYE ÇALIŞIYORLAR”

Böylece babamın işlemediği suçun sahte delilini oluşturup, işkencelerini örtbas etmeye çalışıyorlar. Birbirlerine darp esnasında “yüzüne vurmayın” ikazları yapmış olmalarına rağmen babamın ağzının kanadığını görüyorlar. Doktora görünmek isteyen babamın ağzındaki kan siliniyor.

Doktor(!) babama darp izi görmediğini darp raporu veremeyeceğini söylüyor. Babam iddialarımı rapora geçirmek zorundasınız dese de “biz burda ifade almıyoruz” diyerek babamı gönderiyor. Bahçe saati olan babam odasından montunu alıp bahçeye çıkartılıyor.

“DİĞER MAHKUMLAR BABAMIN DARP EDİLDİĞİNİ ANLIYOR”

Bahçeye beraber çıktığı diğer mahkumlar da, penceresi bahçeye bakan mahkumlar da babamın darp edildiğini görür görmez anlıyor. Darp izi görünmüyor diyen doktora rağmen babam odasına geçince yüzündeki morlukları kendisi de görüyor. Tekrar doktora sevkini talep ediyor.

Babam şubat ayından beri Keskin C. Başsavcılığına hitaben DEFALARCA şikayet dilekçesi yazıyor. Kamera kayıtları incelenirse gardiyanların tutanakta iddia ettiği gibi odada 3 kişi olmadıklarını dahi görebileceklerini, 5 kişinin sabit olduğunu söylüyor. Tanıklarım var diyor.

“KAMERA KAYITLARINDA MEVCUT”

Babam odaya alındığında odanın önünde (odanın önünde kamera var) başka mahkumların beklemekte olduğunu, babamın çığlıklarını duymuş olabileceklerini, olay esnasında duymasınlar diye oradan uzaklaştırıldılarsa da bunun kamera kayıtlarında mevcut olduğunu söylüyor.

Babamın defalarca yazmış olduğu cezaevi savcısı ile görüşme talebi neden karşılanmıyor? Bu kadar ciddi iddialar mevcutken etkili bir soruşturma neden yürütülmüyor? Bu cüretkar işkenceleri meşrulaştırmak değil midir? Savcısından hakimine hepsini sorumlu hale getirmez mi?

“KIZIN KENDİNE DİKKAT ETSİN” TEHDİTİ

Önce kendi içimizde disiplin soruşturması yürüteceğiz diyen, işkence bilgisi ve emri dahilinde olan, “sana savaş açtık” diyen, “kızın kendisine dikkat etsin” tehditlerinde bulunan kurum amirinin eline bu olay nasıl bırakılıyor? Ülkenin hukukunu cezaevinin kurum amiri mi sağlıyor?

İddia ettikleri gibi babam gardiyana kafa atmış ve “size savaş açtık” demiş olsa DAHİ cezaevi yönetimi ile ters düşen mahkumun nakli zorunluyken babamın nakil talebi neden karşılanmıyor? Babam Keskin Cezaevinde aldığı cezanın infazını görmekte değildir, ESİR TUTULMAKTADIR

“BABAM “HUKUKİ YOLLA HALLEDELİM” DEDİ”

25 yıllık hukukçu babam bizim kişilerle işimiz yok demeseydi ben isimleri ve bulabildiğim fotoğrafları ile ifşa etme yoluna başvururdum. Yine aynı şekilde 25 yıllık hukukçu babam hukukçu kafasıyla hukuki yolla halletmeye çalışalım demeseydi ben çok daha önceden duyururdum.

Ülkede hukuk kalmadığı, babam can tehdidi altında esir tutulduğu, şikayet dilekçeleri sümenaltı edildiği için burdan anlatma yoluna başvuruyorum. Babamın saçının teline zarar gelirse, isimleri mevcut gardiyanlar, kurum müdürleri, infaz hakimleri ve cezaevi savcısı sorumludur.

CEZAEVİNDEN İŞKENCE İFŞA MEKTUPLARI

“yazmazsam alçak olacaktım”

TEMMUZ 12, 2020

Mektup Görünümlü Dilekçe

Canlarım merhaba;

1)Biliyorsunuz, son iki mektubuma da gerçek sebepleri malum olan ama gösterilen gerekçeleri komik olan sebeplerle el konuldu. Böylece 23.09.2019’dan beri size mektup ulaştıramamış oldum. İlk el konulan mektubun hikayesini biliyorsunuz. Yargı kararı ile sansürlenen halini de size gönderdim. 27 Ocak’ta göndermek istediğim mektuba da (dört sayfa) bir bahaneyle el konuldu. Neymiş ”kişi ve kuruluşları paniğe sürükleyecek yalan ve yanlış bilgiler içeriyor”muş…

2)Kısmen sakıncalı görünen mektubun (İnfaz tüzüğü 123.md. göre) sakıncalı kısımlarının karalanarak, disiplin kurulu kararıyla birlikte tarafıma teslimi gerekir. …
3)Fakat idare apaçık suç işleyerek kısmen sakıncalı gördüğü mektubumu sakıncalı kısımları çizilmiş halde bana teslim etmedi. … Kurul kararı ile birlikte gereklilikler yerine getirilmeyince 30 Ocak tarihli bir dilekçeyle gerekli hususları hatırlattım ama cevap bile vermeye tenezzül edilmedi.
…
Müdürle görüşme talebim de ”görüşecek bir şey yok yargı sürecini beklesin” şeklinde bir memurla sözlü olarak karşılandı. Görüşebilseydim mektuba usulsuz olarak el konulduğunu açıklayacaktım.
4)…
5)…
6) İkinci mektubum ”panik yaratacak yalan yanlış bilgi” içeriyormuş sanki bu cezaevinde (korona virüsü” var hatta ondan da tehlikeli ”mikrop”lar var her an ölümler meydana gelebilir, diye yazmışım. Farazi örneğe gerek yok aslında, el konulan mektubumda kızımın yazdığı mektuba cevaben (hakim savcılara bunlar yapılıyorsa kim bilir adli mahkumlara neler yapılıyordur, olan bitenleri yaz şekilde yazınca) ben de ”burada olanları yazsam bu mektubum gönderilmez, 12 Eylül sonrası Diyarbakır cezaevi desem, zaman aşımına uğramayan suçlar desem anlayan anlar” şekilde yazmıştım hatta devamında da ”adalet bakanlığı etkili bir soruşturma yapılacağına kamuoyu önünde söz versin burada her türlü suçun işlendiğini ispatlayabiliriz” diye de yazmıştım.
7) İşte gerçekten ”kişileri, kurumları hatta bütün ülkeyi paniğe sevk edecek” bilgilerdi bunlar. Eğer gerçekten böyle ciddi iddialar ciddiye alınsaydı; başta kurum 1. müdürü ve diğer amirler, mektup okuma komisyonu ve disiplin kurulu üyeleri harekete geçer, ”ne demek bu cezaevinde işkence ve benzer suçlar mi işleniyor, gel bakalım Hüsamettin Uğur, bildiklerini gördüklerini anlat, biz bu iddiaları ihbar kabul ediyoruz, idari soruşturma başlattık, adli yönden de gereği için mektubun bir nüshasını savcılığa gönderiyoruz” derlerdi fakat nerdeee?.. Bunun yerine sekiz sayfalık mektubun 9.5 satırını sakıncalı  görüp mektuba tümüyle el koydular. Tüzüğün 123. maddesini ihlal ettiler. Disiplin Kurulu kararıyla  birlikte sakıncalı kısımları çizilmiş mektup fotokopisini bu kez de vermediler. Neden acaba?
8)…
9)Eğer gerçekten hukuka saygılı bir yönetim olsaydı müdür görüşmesinde bana ”sana sana savaş açtık” denilebilir miydi? (bu sözler tutuklu statüsünde iken söylenmiştir) Müdür görüşmelerinden sonuç alamayınca 1. müdürle görüşme taleplerim de karşılanmayınca cezaevi savcısı ile görüşmek için iki kez dilekçe verdim (30.10.2019 ve 27.11.2019 tarihli) dilekçelerin akibetlerini sordum. ”Göndermedik savcı gelirse söylüyoruz” dediler. O günden beri en az dört kez genel arama yapıldı demek ki cezaevi savcısı en az dört kez geldi. Neden görüştürülmüyorum? Kim neden niçin korkuyor? Kim neden neleri saklıyor? Nereye kadar?
10) Bunu bir mektuptan ziyade bir dilekçe gibi yazdığımın farkındayım. Çünkü; yazdığım dilekçeler ya okunmuyor ya da okunup işlerine gelmeyince sümen altı ediliyor. Akıbetini sorunca ”kayıtlarda rastlanmamıştır” deniyor. Ve nedense bu dilekçelerin hepsi de cezaevi idaresinin tasarruflarına yönelik  oluyor. İdarenin uygulamalarını şikayet eden, infaz hakimliğine gönderilen dilekçeler oluyor. Ama mektuplar satır satır okunup derhal el konuyor ve bu mektuplar cezaevinde işlenen suçlardan söz eden mektuplar oluyor. O halde bu sefer mektup görünümlü dilekçe yazmayı denemeliyim ki okunsun. Birinci müdür okusun, infaz hakimi okusun, hakimin mütalaa aldığı savcı da okusun ve hepsi de bir kez daha ”imtihan” edilsin.Bakalım kim neyi görecek, kimler neyi görmemezlikten gelecek?
11) … Böylece disiplin kurulu üçüncü kez infaz tüzüğünün 123. maddesi ile imtihan olacak. Bakalım bu sefer kurul üyelerinden biri ”ya bu ne diyor gidip bir daha bakalım neyi yanlış-eksik yapıyoruz” diyecek mi? Yoksa bir kişi karar verip diğer üyeler sadece imza mı atacak? Bugün bunu kabul etmeseler de yarın bunu itiraf edecekler. Bugünlerde sudan bahanelerle el konulan bu mektuplar yarın özürler dilenerek ve çerçeveletilerek teslim edilecek.
12) Evet canlar sizi unuttum. Binde bir ihtimal değil ama şayet bu mektuba yol verilir de size ulaşırsa (çırpındıkça battık daha fazla Metastaz yapmasın düşüncesiyle?!) (veya ilk el konulan mektupta olduğu gibi keskin PTT’de barkod yapıştırıldıktan sonra gizli, yetkisiz ama etkili bir el sakıncalı görüp geri çevirmezse) Bugünlerde dilime pelesenk olan bir beyit var ama ben mi yazmıştım bir yerlerden aklımda mı kalmış bir türlü çıkaramadım.
Zülfü yâre dokunurmuş, dokunursa dokunsun
Al kaşağıyı gir ahıra, yarası olan gocunsun
13)…
14) Birinci müdür, mektup okuma komisyonu, disiplin kurulu üyeleri ile infaz hakimi cevap versin: El konulan ilk mektubum okunup görüldü kaşesi vurulup postaya verildikten (barkod yapıştırıldıktan) sonra, hangi el postaneden geri çevirdi de 8-10 gün sonra, geriye dönüp tarihlerle kararlar alındı? Bu sahtecilik değil mi?
15) Birinci müdür, idare ve gözlem kurulu üyeleri ile infaz hakimi cevap versin: tekli odada (hücrede) tutulma uygulamasının dayanağı güya idari kurul kararıymış! Bakanlığın bu konuda gizli ibareli yazılı talimatı yokmuş, öyle mi? kanan memnun kandıran memnun, kime ne, öyle mi?
…
…
Hüsamettin Uğur

*üç nokta koyarak geçtiğim yerler sakıncalı bulunduğu için cezaevi tarafından sansürlenen yerlerdir.
…

TEMMUZ 12, 2020

El Konulmuş Bir Mektup

…

Size bir haber daha vereyim: Gönderdiğiniz ikinci kitap da cezaevi güvenliği için tehlikeli görülüp verilmedi, itiraz ettim, henüz infaz hakimliğinden ”beklenen-malum” karar gelmedi. Ama ”METASTAZ” için yaptığım itiraz reddedildi. Can Dündar’ın ”Tutuklandık” kitabı iki yönden tehlikeli imiş (eğitim kurulu kararına göre) Birincisi Can Dündar da terör örgütü üyesi iddiasıyla tutuklanmışken yurt dışına kaçıp dönmemesi ikinci olarak da MİT Tırlarında silah olduğu iddiasında bulunması… İşte bu iddiaları içeren kitap bana verilseymiş cezaevinin güvenliği olumsuz etkilenebilecekmiş! Kısaca yaptığım itirazda şunları yazdım: ”Umarım kurum güvenliği kavramını kararınızda açıklarsınız da devletin resmi bir kurumu daha fazla itibarsızlaştırılmaz, yıpratılmaz. Tutuklandıktan uzun süre sonraya kadar devletin (ve yargının) düşürüldüğü duruma üzülüyordum fakat artık değil. Bu gibi şeyler artık mizah ihtiyacımızı karşılıyor! Ya müsebbibi biz olmadığımız bu durumlara son verirsiniz ya da idarenin keyfi tasarruflarını tescilleyerek ‘infaz hakimi’ değil ‘yargısız infaz hakimi’ olduğunuz yönündeki kanaatimi pekiştirirsiniz! Karar sizin…”

”Kifayetsiz muhterisler” devrinin yargısı bugüne kadar çok şükür beni utandırmadı, her iddiamı tescilledi… ama ben bıktım artık haklı çıkmaktan bıktım! Zaten suçumuz da bu değil mi?

Amin Maalouf’un Semerkant romanını yeni okudum. Bir yerde ”zayıflar için haklı olmak bir suçtur ve iki kat cezaya çarptırılırlar” der. Madem haklıyız, suçumuz buysa, cezasına da razıyız. Duruşmada dediğim gibi ”suçumuz buysa suçumuz derdimizdir, suçumuzu seviyoruz” varsın ”körler memleketinde görmek bir hastalık sayılsın” (Cenap Şehabettin)

Bir memleket ki körler sağırlar birbirini ağırlar. Taşlar bağlı, köpekler serbest, tilkiler kümeslere bekçi, kuzular kurtlara teslim! hayır daha fenası… kuzuları kurtlar değil çobanlar yiyiyor! Minare güpegündüz ve kılıfsız çalınıyor; haksızlık hak, yolsuzluk yol bellenmiş, bir zamanların mücahitleri ”inşaat ya Resulallah” diyerek müteahhit oldular! Üstüne üstlük ”aldatma ustaları” olup firavun gibi ”halkın aklını çeldiler” Rabbim içimizdeki beyinsizler yüzünden bizi helak etmesin. İbni Mukaffa’nın asırlar öncesinden yaptığı tespit ile; ”en kötü zaman, yönetenin ve halkın zulümde birleştiği zamandır.” Bir halk ki zulüm altında ama farkında değil ve daha da kötüsü zalimden yana! Özgürlük düşmanı halinden memnun köleler gibi!.. Hazreti Ali’nin ifadesiyle ”zulüm iki taraflıdır zulmeden ve zulme razı olan”

Bakıyorum her fırsatta Firavun ve Nemrut‘dan, hilafeti saltanata çeviren Muaviye ve Yezit’den, kıtalar dolaşan Ebu Cehil’lerden söz ediliyor. İyi ama bunların karşısında, Hz. Musa, Hz. İbrahim, Hz.Ali ve evlatları, Hz. Peygamber ve ümmeti vardı. Onlardan ne haber?

Herkese mi imanın en alt derecesi olan; haksızlıkları zulümleri kalbiyle buğzetmek (kınamak) düştü? Herkese mi viranelerin yasçısı baykuş olmak düştü? Herkese mi Endülüs’ün son yöneticisi gibi oturup kadınlar gibi ağlamak düştü? (kadınlar gibi ifadesini o kişi hakkında annesi kullanmıştı ben değil)

Bu kadar haksızlık zulüm karşısında susan ”dilsiz şeytanlar” vicdanlarına nasıl bir susturucu takmış?

…

Savunmamda ”olmayan adaleti adaletin bakanlığı” diye bir başlık açmıştım. Burada Türkiye-İsviçre heyetleri arasında yaşandığı belirtilen bir diyaloğa yer vermiştim. Türk heyeti İsviçrede denizcilik bakanlığı olduğunu öğrenince şaşırıp sorar ”nasıl olur sizde deniz yok ki?” İsviçre heyeti de cevap verir ”sizde de adalet yok ama bakanlığı var” Dolayısıyla kimse olmayan adaletin bakanlığına seslenip, bilgisi, haberi yokmuş gibi ”yüksek yargıç üç yıldır hücrede bunların hesabını nasıl vereceksiniz?” diye sormasın. Bizzat Adalet Bakanlığının emri-talimatı ile Sincandan bir gecede Keskin’e Silivri’ye Ereğli‘ye nakledildik.

Hücre şartları yazmakla bitmez. Bir kısmını birleşmiş milletlere müracaat amaçlı olarak avukat hanıma yazıp vermiştim. Bunlar kesinlikle insanlık dışı, zalimane, işkence teşkil eden muamelelerdir. Avukat hanımdan isteyip al, benim söylediğimi belirterek, mümkünse ingilizcesi ile birlikte. İşte bu gibi şeyleri mektuba yazamam çünkü kesinlikle o mektup gönderilmez. Burada anayasal bir hak olan şikayet bile açıkça ”tehdit” olarak algılanıyor!? Ayrıca bu gibi muameleleri kimse ziyaretçisine söylemek istemiyor. Neymiş, üzülmesinler!.. Arkadaş, bu senin benim sorunum değil, bu bir insanlık suçu hatta soykırım, söylenmez yazılmazsa nasıl kamuoyu öğrenecek? Ayrıca ziyaretçilerimiz dışarda çok mu mutlu mesut ki üzülmesinler, onlar da en az bizim kadar yokluğa, sivil ölüme mahkum edilmiş durumdalar.

Hatta bu yaşanan, yaşatılan haksızlıklar ve zulümleri neredeyse ”benimsemiş, içselleştirmiş” kimseler var! Bundan sevap umarak ”teslimiyet, tevekkül” anlayışı (!?) içinde… Bunlar benim anlayabileceğim şeyler değil. Evet zor zamanlardayız ama önemli olan da bu değil mi? Zor zamanlarda konuşmayacaksak, yazmayacaksak, zalime zulmünü yüzüne karşı haykırmayacaksak ne zaman konuşacağız? Bütün acılar, elemler geçtikten sonra hey gidi günler diye başlayarak torunlarımıza mı anlatacağız?..

Mektubunda birisinin ”cezaevinde yüksek yargıçlara, hakim savcılara bunlar yapılıyorsa diğerlerine ne yapılmaz ki” diye yazdığını belirtmişsin. Doğru demiş ama asla tahmin edilemez neler yapıldığı.. 12 Eylül sonrası Diyarbakır cezaevi desem akla neler gelir acaba? Zamanaşımına uğramayan suçlar desem?! Bilenler bilir..

Adalet Bakanı kamuoyu önünde söz versin etkili bir soruşturma yapılacağına; bir kamu görevlisinin işleyebileceği her suçun işlendiğini ispatlayabiliriz. Fakat mümkün değil, ”FETÖ” sanıkları her türlü suçun şüphelisi, sanığı olabilir ama zinhar hiçbir suçun müştekisi, ihbarcısı olamaz!.. Zaten kamu görevlilerine OHAL Kararnamesi ile getirilen her türlü ”adli, idari, cezai, mali dokunulmazlık” kanun hükmü haline getirildi!.. Ve inanıyorum ki en yüksek seviyede sırtları sıvazlanıp her türlü hukuksuzluk içinde teminatlar verilmiştir. Aksi halde asla ve asla mümkün değil bu yapılanların; açıkça, inanılmaz cüret ve cesaretle yapılması!..

Evet bu ülkede başbakan ve bakanlar asıldı. Yargıtay Başkanlığı da yapan Sami Selçuk daha geçenlerde ”O mahkeme ve yargılamanın yargı ve adalet tarihimizde utanılası bir kesiti olduğunu, Menderes ve arkadaşlarının asılmasının, devletin tasarlayarak işlediği yüz kızartıcı bir cinayet olduğunu” açıkladı. Ve bu ülkede İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı iken Erdoğan cezaevine girdi, Genelkurmay Başkanı Başbuğ tutuklandı, M. Haberal, dış işleri ve adalet bakanlıkları yapan M. Ağar tutuklandı ve hapis yattı. Ama hepsi içinde cezaevleri özel olarak dizayn edildi, her türlü konfora imkan sağlandı. Hatırlıyorum, ve hiç unutmuyorum M. Haberal tutuklu olarak hastanede iken, bir elinde tespih olduğu halde, yılışık yılışık gülerek dalga geçiyordu! ve o ortamda görevini (Rektör-başhekimlik) yürütüyordu. Bize uygulanan ise ağırlaştırılmış tutukluluktur ve hiçbir kanunda, mevzuatta yeri yoktur. Çünkü biz ”dünyanın en tehlikeli terör örgütü” üyeleriyiz!.. Evet sulh ceza hakimleri böyle yazıyordu kararlarında. Ne oldu? AİHM’de BM’de hiçbir delil olmadan tutuklandığımızı açık açık belirttiler. (bakınız Alparslan Altan kararı, bakınız Hamza Yaman Mestan Yayman kararı.) Bu tespitler iki yüze yakın yüksek mahkeme üyesi ve binlerce hakim savcı için de geçerlidir.

…

Aslında devlet de (Adalet Bakanlığı ve kurum idaresi de) bizim terörist olmadığımızı, olamayacağımızı biliyor. Bilmese ve böyle kabul etmese, ”terör örgütü üyeleri” ile ”itirafçıları” aynı koğuşta tutar mı? Bu uygulamanın PKK, İŞİD ve diğer terör örgütleri için yapılması mümkün mü? Mümkün müdür PKK’lı  bir tutuklu, hükümlünün haksız-hukuksuz da olsa her uygulamaya rıza göstermesi, yemek verildi bahçeye çıkarıldı diye teşekkür etmesi?! Az önce de belirttim ibadet neşvesi içinde zulümlere boyun eğenler var.

Tabii ki zulümlerden kaçarken, keyfi-haksız tutukluluklardan kaçarken Meriç’te, Ege’de boğulanlar, tutuklu iken ölenler, yoğun bakım odasında bile kelepçeleri açılmayanlar, dokuz aylık hamile iken bile tutuklanan, küçücük bebekleri çocukları ile birlikte veya onlardan ayrı bir şekilde tutuklanan kadınları düşündükçe kendimden utanıyorum… Öte yandan iftiraları hazmeden hatta buna inanıp adeta ”ben ettim siz etmeyin” pişmanlığı içinde duruşmalarda(!) süklüm püklüm, ezik durup, ola ki merhametlerini celbederim de tahliye edilirim veya ceza vermezler veya daha az ceza verirler anlayışı ile, beklentisiyle neredeyse iftiracı itirafçılar derecesine düşenleri duydukça da kızıyorum. Ve işte bu kızgınlık içinde somut örnekleri kastederek yazıklar olsun suçunu kabullenip evde kalanlara, gayretsizlere, boş duranlara hakkımı helal etmiyorum demiştim. Muhatapları kendilerini bilirler, başkaları üstüne alınmaz zannetmiştim ama kızımın yazdığı mektubu okuyunca üzüldüm. Meğer ne çok insanı haksız yere itham etmişim. Tanıyan tanımayan bütün güzel insanlardan özür dilerim, affetsinler. Açık ve kapalı görüşlerde duygusallık zirve yapıyor bir çok duygu, üzüntü, öfke, acıma aynı anda yaşanabiliyor. Bilinmelidir ki kavgada söylenen sözler tehdit edici sözler, suç kabul edilmez. Biz de nefsimizle kavgalı iken akıl süzgecinden geçirmeden hatalı sözler ettik. Kim bilir belki hayırlara vesile olmuştur?

Abdülmelik Fırat’ın bir kitabında okumuştum. Hz. Musa yolculuk esnasında mola vermiş eşeğini bir ağaca bağlayıp namaza durmuş. O esnada yaklaşan bir kurt görmüş. Hz. Musa namazı bozmadan içinden ”Allahım bu hayvanı ıslah et bize zararı dokunmasın” diye temenni etmiş. İbadeti bitirip dönüp baktığında ne görsün, eşeğin ipi kurdun boynuna dolanmış ve kurt cansız yerde yatıyor. Hz. Musa ”Allahım ben senden onu ıslah etmeni istemiştim ölsün istememiştim” der Allah Hazreti Musa’ya seslenir ”ey Musa onu yaratan biziz onun ıslahı ancak böyle olur”

Dedem okuryazar değildi bu kıssayı duymuş muydu bilmiyorum ama şu sözünü hiç unutmam ”domuz salavatla durmaz” bu derin anlamlı veciz şu yukardaki kıssayı tek cümleyle özetler.

Mektubun başında belirttim suçumuzu,derdimizi cezası ne olursa olsun seviyoruz. Bu halde sorun nedir denilecek olursa, sorun İzzetbegoviç‘in dediği gibi ”düşmanlarımızın sözleri değil dostlarımızın sessizliğidir” düşmanın taşı yaralamaz ama dostun gülü yaralar.

Neyse daldan dala atladık pek iç açıcı bir mektup olmadı. Silahlı terör örgütü üyeliğiyle suçlansak da sabırdan başka silah bilmiyoruz demiştim duruşmada ve eklemiştim, ”gün gelecek bile bile zulmettiğiniz bu insanlardan af ve merhamet dileneceksiniz ama korkarım bu bile herkese nasip olmayacak” o günler yakındır.

…

Unutmadan demişsin ki mektubunda ”ne yapılabilir?” Kanaatimce bu sorulması geç kalınmış bir sorudur. Bu kadar yıl geçti geçen yılların ayların günlerin gereği yapılmamışsa (ki buna asla ihtimal vermiyorum soruyu yanlış sorduğunuzu farz ediyorum!) her şeyi oluruna bırakın gitsin!

…

Hüsamettin Uğur

*üç nokta konulan yerler sakıncalı göründüğü için cezaevi tarafından sansürlenen ya da konudan bağımsız, bize yazdığı kısımlar olduğu için benim atladığım/yazmadığım yerlerdir.