SEVİNÇ ÖZARSLAN | BOLD
Kasım 2016’dan bu yana Elazığ 1 Nolu Yüksek Güvenlikli Cezaevinde tutuklu bulunan KHK’lı polis Ali Osman Kayan, iki yıl sonra ilk kez dünkü açık görüşte çocuklarını görebildi.Koronavirüs salgını öncesinde sadece yaz tatillerinde evlatlarını gören Kayan, pandemi başlayınca bundan da mahrum kaldı. Ailesi İzmir’de yaşayan Kayan’ın nakil talebi, hakkı olmasına rağmen 5 yıldır kabul edilmiyor.
1 Aralık 2021’de başlayan açık görüşler sonucunda Kayan ailesi dün ilk kez bir araya gelebildi. Görüşmesine görüştüler ama İzmir’den Elazığ’a yapılan yolculuk kolay olmadı. Süheyl Mirzabey (13), Salih Melikşah (9), Yusuf Berazad (9), Safiye Hüma (8) anneleriyle birlikte tren ve otobüs kullanarak 1300 kilometre yol gitti. Ankara ve Malatya’da PCR testi için mola verdiler.28 Ocak 2022 cuma akşamı başlayan yolculuk 30 Ocak 2022 pazar akşamı saat 19.00’da sona erdi. Yol tam iki gün sürdü.
Şerife Kayan, babalarını görecek olmanın heyecanını günler öncesinden yaşayan çocuklarıyla birlikte yaptığı bu zorlu yolculuğu Bold Medya’ya anlattı. Şerife Kayan’ın bir anne olarak tek isteği, eşinin İzmir’e nakledilmesi.
“EN SON 3 ŞUBAT 2020’DE GÖRÜŞTÜLER”
“İzmir’den Elazığ a uzun bir yolculuktan aklımda kalanlar… Eşim 5 yılı aşkın süredir Elazığ’da tutuklu. Ben ve 4 çocuğum İzmir’de ikamet ediyoruz. Pandemi başlandığından beri çocuklarım babalarını bugüne kadar görmediler. En son 3 Şubat 2020’de görmüşlerdi.
“HER GÜN NASIL GİDECEĞİZ KONUSU KONUŞULDU”
Açık görüşlerin açılması ve okulların tatil olması nedeniyle görüşe gelme kararı aldık. Pandemiye kadar özellikle yaz aylarında her ay babalarını gören miniklerim bu dönemde 2 yıldır görmedikleri babalarını bu tatilde görebileceklerini duyunca her gün evde nasıl gideceğiz konusu konuşuldu. Elazığ-İzmir arası 1300 kilometre.
Ülkenin içinde bulunduğu hava koşulları biraz korkutsa da çocukların babalarını görme sevdalarını bu kez erteleyemezdim ve 28 Ocak cuma akşamı İzmir’den yola çıktık. Önce otobüs ile Ankara’ya geldik. Sabah Ankara’da inip hastaneye gittik. Görüş için PCR testi lazımdı.
“4 ÇOCUKLA BİLİNMEZ BİR YOLCULUK BİZİ BEKLİYORDU”
Daha sonra tren garında cumartesi akşam kalkacak olan Malatya trenini bekledik. Tren hem maliyet olarak hem de bu hava koşullarında en risksiz ulaşım diye tercih etmiştim. 4 çocukla bir bilinmez yolculuk bizi bekliyordu. Benim bile tren ile ilk yolculuğum olacaktı. Akşam trenimize bindik, zaten dünden yorgun olan minikler hemen uyudular. Oysa sıkılmasınlar diye yanımıza ne çok şey almıştık.
“BİLMEDİĞİM BİR İLDE HASTANE YOLUNU TUTTUK”
Öğlen Malatya’ya indik ve PCR testinin birinin çıkmadığını görüp Ankara’da test verdiğimiz hastaneyi aradım. Testi işleme koymadıkları için oğlum görüş yapamayacaktı. Bilmediğim bir ilde 4 çocukla yine hastanenin yolunu tuttuk. Başka ilden olduğumuz için sağlık müdürlüğüne gitmemiz gerektiği söylendi. Yabancı olduğumuzu söylesem de görevliler dinlemediler. Ben de bir doktor ile konuşmak için diğer kapıdan giriş yaptım, sağolsun test için kağıt verdi ve oğlum ikinci defa PCR testi numunesi verdi.
“İÇERİ GİRENE KADAR HER YERİ İNCELEDİLER”
İşimiz bitince otogarın yolunu tuttuk. Malatya’dan Elazığ’a geçtik otobüsle. Cuma akşamı İzmir’de başlayan yolculuğumuzun ilk kısmı 30 Ocak pazar günü saat 19’da Elazığ’a gelmemizle sona erdi. Pazartesi erkenden eşimin görüşü için cezaevine gittik. Çocuklar unutmuşlar. Yol boyu ‘Her yer çok değişmiş’ dediler. İçeri girene kadar her yeri incelediler.
“BABASINI GÖRÜNCE ŞOK OLDU”
3 Şubat 2020.
İkizlerden Melikşah önden koşarak gösterdikleri salona gitti. Kapıyı açınca kapıda bakakaldı. Eşimi erkenden getirmişler, babasını görünce çocuğum şok oldu. Zaten ikiziyle birlikte görüş boyunca neredeyse hiç konuşmadan babalarını izlediler.
“ÇOK DEĞİŞMİŞSİN BABA”
‘Çok değişmişsin baba saçların uzamış, alnında çizgiler var’ diye sürekli izlediler babalarını. Kızım 8 yaşında ve babasıyla hatırladığı görüş dışında hiçbir hatırası yok. Kendi elleri bana benzemediği için ilk babasının ellerine baktı, kendisine benziyor mu diye inceledi.
Miniklerin içinde tüm yaşananları hatırlayan babası ile anıları olan tek çocuğum 13 yaşındaki oğlum görüş boyu ağladı, elini hiç bırakmadı babasının. Görüş bittiğinde de çok ağladı oğlum. Minikler abilerini belki de ilk kez böyle görünce onlar da hiç konuşmadan çıktık görüşten.
“KIZIM BABASINA GÖSTERMEK İÇİN RENK RENK OJELERİNİ SÜRMÜŞTÜ”
Eşim görüşte genelde büyük oğlanla ilgilendi. Miniklere de ‘Oğlum neden sürekli bakıyorsunuz’ dedi. Zaten kapıda Melikşah bakakaldığında eşim de elleriyle ağzını kapatmış, o kadar çok şaşırmıştı ki… Kızım tüm ojelerini renk renk sürmüştü tırnaklarına, babası hepsini görsün diye. Saçına da toka taktı renk renk, çıkarıp babasına verdi orada. Hepsi ile tek tek resim çekindiler.
“BABAM KARLA OYNUYOR MUDUR ANNE?”
İçerden çıkınca dış kapıya servisle gidiliyor. Servisi çok bekledik. Hüma her yerde kardan adam yaptı. ‘Cezaevi önünde bekleyelim belki babam da oynamaya çıkarsa görürüz’ diyor kızım. Dışarıdayken sesimizi duyuyor mu acaba diye sordular. Yol boyunca ‘Babam karla oynuyor mudur, kar gördü mü?’ diye sorup durdular.
“ARALARINDA BABALARININ BOYU, KIYAFETİ VE SAÇINI KONUŞUYORLAR”
2 yıl sonra babalarını yarım saat gören miniklerim bugün çok mutlular. Hep kendi aralarında babalarının boyu, saçları, kıyafeti konuşuluyor. Kızım uyumadan önce babamı bir daha ne zaman görebiliriz diye sordu. Güzel haberi onlara bugün verebildim. Şubat ayının görüş günleri bugün belli oldu. 7 Şubat pazartesi günü eşimin tekrar açık görüşü var. Bir hafta daha Elazığ’da kalıp görüşü bekleyeceğiz. Çocuklara söyleyince çok mutlu oldular.
Eşimin bu dönemde nakil olmaması bizim için zor olan süreci maddi ve manevi yönden çok daha zor bir hale getirdi. İki gün süren bu yolun bir de dönüşü var. Haftaya okullar açılacak, daha yorgunluklarını atmadan dönüş yoluna çıkmak onları da beni de çok yıpratacak. Eşim İzmir ya da çevre illerden birine gelecek olursa çocuklar daha sık görebilecekler.
“KİMBİLİR ÇOCUKLARIN İÇ DÜNYASI NASIL?”
İnanın bu yazdıklarım, 2 günlük toplam 29 saat aktif süren yolculuğumuz çocuklar için de eşim için de değer ama ben her ay bu yolu çocuklarımla gelebilmem mümkün değil. En azından yakın bir ile nakli hem eşimi hem de bizi dışarıda çok rahatlatacak. Yaşadıklarımızın benim gözümden sadece yazıya dökülen kısmı bu. Çocukların ve eşimin iç dünyası kimbilir nasıl? Bu konuda mağduriyet yaşayan herkesin Rabbim yardımcısı olsun.’
