• ANA SAYFA
  • GÜNDEM
  • YAZARLAR
  • DÜNYA
  • POLİTİKA
  • EKONOMİ
  • RÖPORTAJ
  • SPOR
  • ZULÜM GÜNLÜĞÜ
  • VİDEO HABERLER
  • DİĞER
    • UZAK DOĞU
    • AVRASYA
    • AVRUPA
    • AMERİKA
    • AİLEM
    • TEKNOLOJİ
    • KONUK YORUM
No Result
View All Result
  • ANA SAYFA
  • GÜNDEM
  • YAZARLAR
  • DÜNYA
  • POLİTİKA
  • EKONOMİ
  • RÖPORTAJ
  • SPOR
  • ZULÜM GÜNLÜĞÜ
  • VİDEO HABERLER
  • DİĞER
    • UZAK DOĞU
    • AVRASYA
    • AVRUPA
    • AMERİKA
    • AİLEM
    • TEKNOLOJİ
    • KONUK YORUM
No Result
View All Result
No Result
View All Result
Home Manşet

Ağlama Anne

Bu insanlar, yeni doğmuş bir bebek gibi her şeye sıfırdan başlıyorlar. Dil öğreniyorlar, hayata ucundan, kenarından tutunmaya çalışıyorlar. Acılarını paylaşan birilerinin olduğunu bilmek onları mutlu ediyor.

Şubat 7, 2022
in Manşet, YAZARLAR
6
Görüntüleme
Share on FacebookShare on Twitter

BU HABERLER İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR

100 bin lira tazminat ödenecek: AYM kalabalık koğuşta kalmayı hak ihlali saydı

IFLC, şarkı yarışmaları Almanya’da:28 finalist katılacak

TÜİK: Geçen yıl 60 bin genç Türkiye’yi terk etti

Karlı bir kış günü, gece ve soğuk bizi Deniz Hanım’ların evlerine taşıyor. Yerkürenin bu en soğuk bölgesinde her akşam yeni bir dünya kuruluyor. İyi yürekli insanların dünyası bu. Yalnızlık duvarlarını hicret ve hasretle yerle bir etmiş insanlara misafir oluyoruz. Bu insanlar, yeni doğmuş bir bebek gibi her şeye sıfırdan başlıyorlar. Dil öğreniyorlar, hayata ucundan, kenarından tutunmaya çalışıyorlar. Acılarını paylaşan birilerinin olduğunu bilmek onları mutlu ediyor.
Kabuk tutmuş acıların kabuğunu alıyoruz. Rahatlıyorlar. Jean-Jacques Rouseau’nun dediği gibi, beraber ağlamaktaki tatlılık kalpleri birbirine bağlıyor. Ramazan Bey’in dediği gibi, bu ziyaretler bize de çok iyi geliyor. Bizi ayakta tutuyor. Yürümeyi yeni öğrenen bebekler gibi birbirimize tutunarak yürüyoruz yolları. Her ev ziyaretinden sonra, Rabbimize, bize böyle yol arkadaşları verdiği için şükrediyoruz. ‘‘Sürecin en hazin sahnelerinden biri sizin gözlerinizin önünde yaşandı.’’ diyoruz Deniz hanıma. ‘‘Aslında biz bu yaşadıklarımızı kimse ile paylaşmıyoruz.’’ diye cevap veren Deniz hanım yaşadıklarını bizimle paylaşmaya başladı.
Yaşadığımız o korkunç olayı hatırlamak istemiyoruz. Unutmaya çalışıyoruz. Elimizden gelse takvim yaprağını yırtar gibi o korkunç geceyi hayat sayfalarımızdan yırtıp atmak istiyoruz. Doğduğumuz ve yaşadığımız ülkemizde başka bir çıkış bulamadığımız için yeni bir hayata adım atmaktan, hicret etmekten başka çaremiz kalmadı. Eşim hapiste iken çocuklarımla çok zor günler yaşadık. Bir daha aynı şeyleri yaşamayı göze alamadık. Sonbaharın içini çekerek ağladığı bir gecede dört aile buluştuk. Ülkemizden kaçıyorduk. Evler, ağaçlar, geçtiğimiz yollar bize ‘Durun, gitmeyin!’ demiyordu.Çocuklarla birlikte toplam 18 kişiydik. Birbirimizi ilk defa görüyorduk. Hiçbirimiz diğerinin neler yaşadığını bilmiyordu.
Gözleri sürmeliydi gecenin…
Bizi gurbete taşıyacak olan kayık sabırsız bir at gibi kımıldayıp duruyordu.
Ürkek güvercinler gibi sık sık sağa sola bakıyorduk.
Sular bazen içli bir göğüs gibi kabarıyordu.
O günlerde yollar, nehirler, denizler korkunç bir kaçışa sahne oluyordu.
Birden üzerimize güçlü bir ışık tuttular.  Gözlerine ışık tutulmuş tavşanlar gibi kalakaldık. Başlamadan bitti diye düşündük. Eşim bana, ‘Beni buradan alırlar, yeniden cezaevine gönderirler, sen çocukları al memlekete git, buraya kadarmış.’ dedi. Meğer balıkçılarmış ama o gece bu yolculuğu tekin görmedik. Bir sonraki gece yine buluştuk. Birer ikişer fiber tekneye bindik. Çocuklara can yeleği vermediler. Oğlum, ‘Anne benim yeleğimi neden giydirmedin. Bana bir şey olursa vicdanen rahat olacak mısın?’ dedi. Hava güzeldi, deniz sakindi… ‘Ne olabilir ki oğlum!’ dedim. Gecenin karanlığında tekneyle yol almaya başladık. Ülkemizden uzaklaşıyorduk. Ülkemizin ışıkları gittikçe küçülüyordu. Teknemiz, kara bir kadife gibi serilmiş olan serin suların üzerinde atlaya zıplaya sörf yapıyordu. Ufak tefek su sıçramaları oluyordu. Epeyce bir yol aldıktan sonra Sakız Adası’nın ışıkları göründü. Özgürlüğü müjdeleyen ışıklardı bunlar. Herkeste büyük bir sevinç oldu. Eşim elimden sıkıca tuttu, denizler gibi engin ve güzel gözleri ile beni kucakladı, ‘Kurtulduk, özgürüz artık, hiçbir sıkıntımız kalmadı.’ dedi.
Aşk, hayatın fedakârlıkları ile beslenirmiş
Deniz, rüzgârın raksına kaptırdı kendini. Hepimiz ıslandık, sırılsıklam olduk. Hiç umursamadık, tek istediğimiz karşı adaya varmak, özgür olmaktı. İşte ne olduysa o anda oldu. Erken mi sevinmiştik? Kaptan birden hiç yapmaması gereken bir şey yaptı. Sert bir manevra ile alabora olduk. Her birimiz denizin üzerine sonbahar yaprakları gibi savrulduk. Bir anda çığlıklar yükselmeye başladı. Tam bir can pazarı yaşanıyordu. Sırtındakileri fırlatmış olan fiber tekne, huysuz bir at gibi tepinip duruyordu. Yakın olanlar ters dönmüş teknenin üzerine tutunmaya çalışıyordu. Ben yüzme bilmiyordum. Çok korktum, o anda kalbim nasıl durmadı hala anlamış değilim. Eşim yanımda bitti. ‘Sakin ol!’ dedi, ‘Can yeleği seni tutacak.’ Daha sonra tekneye doğru beni itti. Ters dönmüş tekneye oturmamı sağladı. Oğlum iyi yüzme bilmesine rağmen şoka girmişti. Suyun üzerindeydi, çok telaşlı bir hali vardı. Babası onu da sırtından itekleyerek tekneye taşıdı.
Bir baba, çocuğunun boğulmaması için havaya kaldırmaya çalışırken batıp çıkıyordu. Eşi, yanına gitti. Çocuğu eşinin kucağından aldı. Bu defa o batıp çıkmaya başladı. Eşim yüzerek yanlarına gitti. Ebu Bekir Bey’le Gonca hanımmış. Eşim onlara, ‘Aliş’i bana bırakın. O bana emanet. Siz sakin olun.’ dedi. Çocuklarını güvenli birine teslim eden karı-koca bir birilerine sıkı sıkıya tutundular. Eşi, ‘Tut elimden, ölürsek beraber öleceğiz.’ dedi. Kolkola girdiler. İkisi de yüzme bilmiyordu, can yelekleri vardı. Tekneye doğru bir hamle yaptılar ama o arada bir dalga geldi, onları uzaklaştırdı. Rüzgâr, dalgalarla keyfince eğleniyordu. Ben o anda kızımın olmadığını fark ettim. ‘Kızım, kızımı bulun!’ diye bağırmaya başladım. Kendi kızımızdan önce başkalarının yardımına koşmuş olmanın bir inayeti olmalı ki eşim, zifiri karanlıkta sırtı yatar pozisyonda önünde buluyor kızımızı. Onu da alıp tekneye getirdi. Kızım baygın haldeydi. Bütün bunlar yarım saatten fazla sürmüştü.
Eşim de çok yorulmuştu. Kendi de tekneye tırmandı. Tabii çocuklar titriyor, can yelekleri yoktu. Teknenin sırtı kaygandı, oturmakta zorluk çekiyorduk. O an hayatın, rüyanın benzeri değil kendisi olduğunu daha iyi anladım. Teknenin üstü çok eksikti. Grubun yarısı yoktu. Denizin ortasında hala birçok insan vardı. Feryatlar gecenin karanlığını yırtıyordu. Yüzme bilmeyen babalar evladını kurtarmak için suya atlamak istiyordu. Onları zor tutuyorlardı.
Çok geçmeden sesler bir bir sustu. Gece derin bir sessizliğe büründü. Zifiri karanlıktı. Oğlum babasına, ‘Baba bir çözüm bulunacak değil mi? Allah bizi kurtaracak değil mi? Ben çok masumum, hiç günahım yok. Allah’ım ben daha küçüğüm, ölmek istemiyorum!’ diyordu. En korktuğumuz şey, uçsuz-bucaksız karanlık suların üzerinde seyyar bir mezar gibi kıpırdayıp duran teknenin yeniden alabora olmasıydı.  Durmadan dua ediyorduk. Gecenin zifiri karanlığında kilometrelerce derinlikteki karanlık bir denizin üzerinde, rüzgârın sağa sola savurduğu incecik bir dalın üzerindeki garip kuşlar gibi ıslak teknenin üzerine sıralanmıştık. Sonbahar rüzgarları bize ölüm ninnileri söylüyor, dalgalar, ölüm beşiğimizi karanlıklara sallıyordu. Sebepler bütünüyle sükût etmişti. Gece, karanlık, deniz ve rüzgâr aleyhimizde ittifak etmişlerdi. Biz de gecenin, denizin, rüzgârın sahibine sığınmıştık. Herkes gökyüzüne bakıyordu. Karanlık sular korkunçtu. Kimse denize bakamıyordu ama deniz karanlık bir ejderha gibi ağzını açmış bize bakıyordu. Üşüyorduk. Diz kapaklarımıza kadar suyun içindeydik. Bir dalga geliyor, üst-başımızı sırılsıklam ediyordu. Rüzgâr kurutuyor, sonra tekrar dalga geliyor yine ıslanıyorduk. Hipotermiye girmesin diye çocuklarımın kollarını ovuşturuyordum.  Ben de zangır zangır titriyordum. Eşim, hem sırtımı ovuşturuyor hem de, ‘Biliyorsun, bugün bizim evlilik yıldönümümüz. Geçecek, sakin ol. Allah’ın izni ile bitecek. Bu da Allah’ın bir sınavı. Kendimizi kaybetmeyelim.’ diyordu.
Gece bitmek bilmiyordu. Hepimiz ömrümüzün en uzun gecesini yaşıyorduk. Zaman durmuş, saatler durmuştu ama dalgalar durmuyordu. Tekne gittikçe huysuzlanıyordu. Bizi üzerinden attı atacaktı. Aklımı oynatacaktım. Sanki yıldızlara asılı bir tahta parçasının üzerindeydik ve ipler koptu kopacaktı. Her an dipsiz karanlıklara savrulmamız, köpek balıklarına yem olmamız işten bile değildi. Seher yeliyle birlikte fiber atımız iyice huysuzlaştı. Bizi sırtından attı atacak. ‘Biraz sonra, biraz sonra, biraz sonra…’ derken gün aydınlandı. Gün aydınlanınca denizin derinliği, dağların ihtişamı, suların büyüklüğü ortaya çıktı. O büyüklüğün yanında yapayalnız kalma duygusu kapladı kalplerimizi. Sebepler bitti, tükendi. Islak yolun sonu göründü. Uçsuz-bucaksız bir denizin ortasında güneşin bağrındaydık. Gökte kuşlar uçuyor, uzaklardan motor sesleri geliyordu. ‘Ne olur Allah’ım! Görsünler bizi, göster Allah’ım!’
Saat yedi, sekiz, dokuz… Ne gelen var, ne giden… Ama biz gidiyoruz, hepimiz öleceğiz. Artık dayanacak gücümüz kalmadı. On saatten beri altımızdaki seyyar mezar, ölüm beşiği bizi sallıyor; ölümle hayatın o ince çizgisi üzerinde gelip gidiyorduk. Ağlamaya başladım. Körpecik oğlum arkadan bana sarıldı, ‘Anne, neden ağlıyorsun? Biz dördümüz buradayız. Cesurca yaşadık cesurca da ölürüz. Niye korkup ağlıyorsun?’ dedi. Oğlumun bu sözü, beni kendime getirdi.
Dalgalar Gonca-Ebu Bekir çiftini de bize yaklaştırdı. Aman Allah’ım yaşıyorlardı. Denizin ortasında birbirlerine sıkıca tutunmuşlar, kıpırtısız duruyorlardı. Can yelekleri uzun süre tuzlu suda kaldıkları için parça parça kopuyordu. Tam her şey bitti dediğimiz anda yeniden bir umut doğdu. Uzaktan bir gemi göründü. Aydınlık suları yararak yanımıza kadar geldi. Gemi önce bizi, sonra Gonca İle Ebu Bekir’i ölümün ıslak ve karanlık kollarından aldı. Gemiye binince kayıplar ortaya çıktı. Oğuz Öğretmen oğluna sarılmış ağlıyordu. Eşi Meltem ve kayınvalidesi Kevser Abla yoktu. Nasır abimizin çocukları, İbrahim’le Mahir de yoktu. O da eşi ile birlikte bir köşede sessizce ağlıyorlardı. Gonca ve Ebu Bekir çiftinin de iki çocukları yoktu. Beşi çocuk yedi kaybımız vardı. Neredeyse kafilenin yarısı yoktu. Gemi bizi Sakız Adası’na götürdü. Hastanede bütün hemşireler, Yunan vatandaşı insanlar geldiler, sarıldılar. Kıyafetlerimiz ıslanmış, parçalanmıştı. Yeni giysiler, ayakkabılar getirdiler. Nasıl Kerbela insanlık tarihinin en hazin sahnelerinden biri olarak tarihteki yerini aldı ise, bu deniz faciası da sürecin en hazin sahnesi olarak hafızalara kazındı.
Kendi ülkemizin basını, ‘Teröristler kaçarken botları alabora oldu.’ diye yazdı. Yunan basını, ‘Melekler cennete uçtu!’ dedi. Şimdi, şehitlerimiz Sakız Adası’nda ülkelerine nazır bir tepede yatıyorlar. Türkiye’den esen, tatlı meltemler okşuyor kabirlerini. Deniz fenerleri gibi, karanlık gecelerde, uçsuz bucaksız denizlerde yol alan yolcuların umut kandilleri gibi parlıyorlar.
Tags: Harun Tokak
PAYLAŞTweet
ÖNCEKİ HABER

Fuat Oktay KHK’lıları ‘terörist’ ilan etti; Sosyal medya #TeröristSensin dedi

SONRAKİ HABER

7 aydır evlatlarını göremeyen Zeynep Köyden’in çığlığı: Çocuklarım da ben de perişanız

BENZER HABERLER

’15 Temmuz militan yargısı oluşturuldu’ diyen AKP’nin kurucusu Hüseyin  Çelik: 2 milyon insanın kanına girdiler
Manşet

100 bin lira tazminat ödenecek: AYM kalabalık koğuşta kalmayı hak ihlali saydı

Haziran 24, 2025
Başbakan Morrison IFLC ekibine teşekkür etti: Hayal ettiğimiz gibi böyle barış dolu bir dünya istiyoruz
Gündem

IFLC, şarkı yarışmaları Almanya’da:28 finalist katılacak

Haziran 24, 2025
TÜRKİYE’NİN BEYİN GÖÇÜ RAPORU: İKİ YILDA 113 BİN KİŞİ YURT DIŞINA GÖÇ ETTİ
Gündem

TÜİK: Geçen yıl 60 bin genç Türkiye’yi terk etti

Haziran 24, 2025
Çarşamba günü: Mazlumların ve mağdurların sesi olmak için AİHM önünde buluşalım
Manşet

Strazburg’daki “Adalet Yürüyüşü” yarın:Avrupa Konseyi ve AİHM’e “Hak ihlallerini durdurun” çağrısı yapılacak

Haziran 24, 2025
Fethullah Gülen Hocaefendi: Hizmet devam ediyor, bizimle alakalı değil; her şey Allah’tan
Gündem

Hizmet Hareketi’nden Toplumsal Barış ve Adalet Deklarasyonu:Hocaefendi, istişare mekanizmasının işletilmesini bizzat sağladı

Haziran 24, 2025
Bank Asya’nın ortaklarından Babadağ dahil 6 kişi daha tutuklandı
Manşet

TSK ve Emniyet’e nefret operasyonu: Çoğu görevde 197 kişiye gözaltı

Haziran 24, 2025

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

    • All
    • Manşet
    ’15 Temmuz militan yargısı oluşturuldu’ diyen AKP’nin kurucusu Hüseyin  Çelik: 2 milyon insanın kanına girdiler
    Manşet

    100 bin lira tazminat ödenecek: AYM kalabalık koğuşta kalmayı hak ihlali saydı

    by adminzaman
    Haziran 24, 2025
    0

    AYM, 8 kişilik odada 27 mahkûmla birlikte kalan, ikinci bir battaniye verilmeyen, ailesinin getirdiği eşyaları alamayan hükümlü hakkında hak ihlali...

    Başbakan Morrison IFLC ekibine teşekkür etti: Hayal ettiğimiz gibi böyle barış dolu bir dünya istiyoruz

    IFLC, şarkı yarışmaları Almanya’da:28 finalist katılacak

    Haziran 24, 2025
    TÜRKİYE’NİN BEYİN GÖÇÜ RAPORU: İKİ YILDA 113 BİN KİŞİ YURT DIŞINA GÖÇ ETTİ

    TÜİK: Geçen yıl 60 bin genç Türkiye’yi terk etti

    Haziran 24, 2025
    Çarşamba günü: Mazlumların ve mağdurların sesi olmak için AİHM önünde buluşalım

    Strazburg’daki “Adalet Yürüyüşü” yarın:Avrupa Konseyi ve AİHM’e “Hak ihlallerini durdurun” çağrısı yapılacak

    Haziran 24, 2025
    Fethullah Gülen Hocaefendi: Hizmet devam ediyor, bizimle alakalı değil; her şey Allah’tan

    Hizmet Hareketi’nden Toplumsal Barış ve Adalet Deklarasyonu:Hocaefendi, istişare mekanizmasının işletilmesini bizzat sağladı

    Haziran 24, 2025
    Bank Asya’nın ortaklarından Babadağ dahil 6 kişi daha tutuklandı

    TSK ve Emniyet’e nefret operasyonu: Çoğu görevde 197 kişiye gözaltı

    Haziran 24, 2025

    İLETİŞİM

    info@zamanaustralia.com.au australiazaman@hotmail.com

    Sydney Ofisi telefonu

    +61 02 96496006

    27 Queen Street Auburn NSW 2144 Australia

    AVUSTRALYA REHBERİ

     

      • Yurtdışında yaşam şartları ve göçmen alan 8 ülke
      • Ücretsiz tercüme hizmetinden nasıl faydalanabilirim?
      • Avustralya Hakkında Genel Bilgi
      • Avustralya’daki Kutsal Kaya: Uluru
    • ANA SAYFA
    • GÜNDEM
    • YAZARLAR
    • DÜNYA
    • POLİTİKA
    • EKONOMİ
    • RÖPORTAJ
    • SPOR
    • ZULÜM GÜNLÜĞÜ
    • VİDEO HABERLER
    • DİĞER

    Welcome Back!

    Login to your account below

    Forgotten Password?

    Retrieve your password

    Please enter your username or email address to reset your password.

    Log In

    Add New Playlist

    No Result
    View All Result
    • ANA SAYFA
    • GÜNDEM
    • YAZARLAR
    • DÜNYA
    • POLİTİKA
    • EKONOMİ
    • RÖPORTAJ
    • SPOR
    • ZULÜM GÜNLÜĞÜ
    • VİDEO HABERLER
    • DİĞER
      • UZAK DOĞU
      • AVRASYA
      • AVRUPA
      • AMERİKA
      • AİLEM
      • TEKNOLOJİ
      • KONUK YORUM