İstanbul ve Ankara’nın kaybedilmesi, ekonominin giderek felaket sinyalleri vermesi, menfaatleri bozulan küskünlerin çoğalması ve hanedanlıktan duyulan rahatsızlığın artıyor olması kırmızı plakanın tadını alan kakılmışlarla itilmişlerin iştahını kabartmışa benziyor.
“Şimdi değilse ne zaman, sen değilsen kim?” diye gelip gelip gaz verenler bu sefer amaçlarına ulaşacak gibi görünüyorlar. “Cömert derler maldan ederler, cesur derler candan ederler” hadiselerine az kaldı.
Hayal aleminde yaşayan, çokça kafa ütüleyen, bir ara başbakanlığa da atanan, kendisini bölge coğrafyasına şekil veren dahi sanan kibir abidesi, siyaseti bilmediğini ispat edercesine uzun bir yazı ile kafasını çıkardı.
Kulislerde, korkusundan neredeyse evinden bile çıkmayan eski bir cumhurbaşkanının ve görece yıpranmamış ekonomiden anlayan eski bir bakanın da yakında sahne alacağı konuşuluyor. Tabii eğer yine helikopter sesinden rahatsız olmazlarsa.
Erdoğan’ın propaganda makinesiyle en ağır hakaretleri ettireceği, yazarkasalarla üzerlerine işeteceği bu kişilerin buna bu sefer hazırlıklı olup olmadığını göreceğiz. Geçmişteki bazı tecrübeler en ağır belaltıların henüz yaşanmadığına işaret. Bakalım Erdoğan’ın adamı gibi görünüp bunlara malzeme verecek adam nasıl bir tercihte bulunacak.
Oldukça korkak ve bir o kadar da iki yüzlü olduklarından dolayı en çok “Fetö fetö” diye böğüreceklerini tahmin etmek zor değil ama korkuları bir işe yaramayacak çevrelerindekiler ve gerek olursa bizzat kendileri Fetö diye diye toplanacaklar.
Ekonomiden anlayan eski bakan üzerinden tipik yeni bir Özal macerası düşünen çıkabilir. 12 Eylül sonrası sistemle barışık, dünya ve IMF ile çalışabilecek bir kişi olarak Özal ön plana çıkmıştı. Fenerbahçeli Semih gibi her daim genç bakan, dışişleri koltuğunu pek beceremeyince ve iş dünyasından baskılar gelince tekrar ekonomiye dönmüştü. Kendisinde pek lider kumaşı yok. Yeni planlarda yine ekonomiye onun bakacak olmasından memnuniyet duyanlar olacaktır. Anlaşılan damadın önünde gerdan kırıtanlar yine pistte kimseye yer bırakmayacak yarın öbür gün. “Biz bakhanımızı önceki görevlerinden danırız, biliriz, guveniriz” bla blalara hazır olun.
Adı geçen isimlerin hiçbirinin bir siyasi ahlak ya da dürüstlükten yana mevcutlardan bir farkı yok. Ancak ülkeyi mafya gibi yönettileri için birbirlerini yiye yiye gitmelerinin hiçbir sakıncası yok. Hatta giderken bazı iftira pisliklerin kendilerinin temizliyor olması da güzel olacak. Zulüm üreten, kan döken ve ülkeyi bir kaosa sürükleyen bu iktidara o sebepten ya da bu sebepten tavır alanların bir şekilde yaşaması gerekiyor. Herkesi “vay tornistan ha” sopası ile dövmeye gerek yok. En güzeli de bu şekillenmelerde zerre kadar pay sahibi olmamak.
Siyaset boşluk kaldırmıyor. AKP sonrası öyle ya da böyle bir şekilde yine yeni partiler olacak ve yüzde 50 oranındaki bir seçmenin tercihleri yine bunlardan biri olacak. O sebeple bugün bir parti kurup kenara koymak siyasetin kaşarları için oldukça iyi bir yatırım. Mesele dükkanı açık tutabilmek.
Türkiye’de bütün kurumlar iflas ettiği ve bunun neticesinde bir devlet mekanizması ve aklı kalmadığı ortada. Buna en güncel örnek, eğer Türkiye gerçekten bir devlete sahip olsaydı anamuhalafet partisi liderini dövdürmezdi. Anayasada dahi tanımlanan bir makamda bulunan kişiyi çapulculara linç ettirmek kabilelerde olur. Şimdi bütün güç merkezleri, şu anki hanedanlıkla koalisyon kurandan tutun perde arkasında yer alana kadar hepsinde nedense Erdoğan sonrası konuşuluyor. Herhalde şeklen en güçlü olduğu zamanda en güçsüz finalini yapacak.
Erdoğan gibi biri olmazsa yapılamayacak şeyler gerçekleştiğine ikna olunduysa Erdoğan’a ‘nasıl gitmek istersin’i sorma zamanı geldi bazılarının. Seve seve gitmeyeceği aşikar.
