Arkadaşımız İsmet Macit Bey, Asr-ı Saadetten günümüze iman ve Kur’an Hizmetinde bulunanların devirler değişse de karşılaştıkları benzer cevirler ile ilgili olayları mukayeseli olarak “Çile Toprağında Yeşeren Bahar” isimli kitabında okuyuculara takdim ediyor… Ben de kitaptan bazı bölümler aktararak bir tadımlık bile olsa, sizlere  bu çalışmayı tanıtmaya gayret edeceğim. “Meriç’in soğuk[Devamı…]

Bediüzzaman Hazretleri, kalbin, Cenab-ı Hakkın muhabbetinin tahtı olduğunu, o tahta Kendi Sevgisinden başka bir şeyin gelip oturmasını istemediğini… ama acelecilik, hırs, aşk-ı mecazi ve siyasetin müfteris (yırtıcı, parçalayıcı) olduğunu, kalbi delip o tahta oturduğunu bu yüzden Cenab-ı Hakkın darılıp aksiyle tokat vurduğunu,  sâr-ı Bediiyye gibi eski eserlerinde yazıyor. Üstadımızın ihlasta[Devamı…]

M. Fethullah  Gülen  Hocaefendi “Yeni İnsan” yazısına  devam ediyor: “YENİ  İNSAN, bütün varlığa karşı sevgiyle dopdolu ve insanî değerlerin koruyucusu ve kollayıcısıdır. O, bir taraftan insanı insan yapan ahlâk ve fazilet gibi esaslarla kendi yerini belirleyip kendini bulurken, diğer yandan da bütün varlığı şefkatle kucaklayacak kadar âlemşümul ‘evrensel’ ve diğergâmdır.[Devamı…]

Muhterem M. Fethullah  Gülen Hocaefendi “Kâbe” yazısına şöyle devam ediyor: “Bu mübarek yolculuk, eski zamanlarda, atlarla, develerle yapılırdı. O devirde hacılar, Kâ’be’ye kadar yüzlerce makam, yüzlerce merkade uğrar. Enbiyâ-i İzâmın yaşadığı yerleri ziyaret eder, hayalen onlarla buluşur-görüşür… Evliya ve asfiyanın meclislerine koşar, onların aydınlık ikliminden ışık alır ve bu masmavi,[Devamı…]

Çağlayan dergisinin Başyazısı  “İç Çürüme ve  Onarım  Yollarımız-2” başlıklı… Kendilerini keşfedip iç içe keşif yollarıyla yürüyenlerle, kendilerini keşfedememiş tıkanık ruhlarını durumları ele alındıktan sonra yazının sonunda şöyle deniliyor: “Bütün bu negatif şeyler toplumun / toplumların  hakiki kimliklerini yitirdikleri meş’ûm bir zaman diliminde başlamıştı; şansımıza veya şanssızlığımıza günümüzde kavaklar gibi boy[Devamı…]

Hocaefendi devam ediyor: “Kimse, benim bu perişan sözlerimle Kur’an’a medhiye düzdüğüm vehmine kapılmamalıdır. Evvela, ben kim oluyorum ki, O’nu medhedeyim: ‘Onu vasfederse vasfeder Hazret-i Vassâf: / Dün ve bugün melekûtta ruhâniler saf saf. / Bir ta’zim ederler ki, O’nu, sanırsın tavaf.’ O’ndaki bu harika mazhariyetleri mücerred söz cevherleri açısından göremeyenler[Devamı…]

Ebu Cehil, bir yetimin vasîsi bulunuyordu. Bir gün, o yetim çırıl çıplak ona gelmiş, kendi malından bir şey istemişti. Ebu Cehil onu itivermiş ve aldırmamış idi. Kureyş’in büyükleri de çocuğa: “Muhammed’e git de sana şefaat ediversin” demişler,  ALAY  ETMEK  istemişlerdi. Öksüz onların maksatlarını bilmediği için Allah’ın Peygamberi Hz. Muhammed  Aleyhisselama[Devamı…]